Czy potrafimy się modlić? Czy nasze modlitwy docierają do Boga? Jak nawiązać relację z Bogiem?

Odpowiedzi na te pytania znajdziemy w Piśmie Świętym.

W Ewangelii św. Mateusza (6, 9-13), Jezus uczy modlitwy „Ojcze nasz… podczas  Kazania na Górze.

Uczniowie często widzieli Jezusa, kiedy w ustronnym miejscu zanosił modły do Boga w niebie.

Modlitwa Ojcze nasz … jest wzorem modlitwy chrześcijańskiej. Jest najstarszą i najważniejszą modlitwą dla Kościoła, w ciągu dnia powtarzana co najmniej trzy razy: w Jutrzni, Eucharystii i Nieszporach.

W naszym parafialnym kościele, raz w miesiącu śpiewamy ją po łacinie dla przypomnienia…

„Ojcze nasz, który jesteś w niebie,

W modlitwie ważna jest postawa serca. Jedyną postawą serca, która otwiera nas na modlitwę, jest – modlitwa dziecka. W świadomości dziecka, rodzic jest tym, który daje. Wobec Boga, wszyscy jesteśmy dziećmi. „Gdy którego z was syn prosi o chleb, czy jest taki, który poda mu kamień? Albo gdy prosi o rybę, czy poda mu węża? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym którzy Go proszą” (Mt7, 7-11).

„Niech się święci Twoje imię!

Zanim zaczniemy prosić, powinniśmy uświęcić Imię Boga, uwielbić, odmówić Chwała Ojcu…

Boga w życiu powinniśmy postawić na pierwszym miejscu. „Jeżeli Bóg w życiu jest na pierwszym miejscu, wszystko znajdzie się na właściwym miejscu” (św. Augustyn).

„Niech przyjdzie Twoje Królestwo;  –  Boże, Ty jesteś największym moim pragnieniem …

„Niech Twoja wola się spełni na ziemi, tak jak w niebie.   –  przyjmujemy wolę Boga.

Ta modlitwa ma nastawić nasze serca na: miłość do Niego, pragnienie Jego, zgodę na wolę Boga.

Jeżeli nie przejdziemy tych etapów modlitwy, nasze prośby nie będą wysłuchane.

Bardzo często się zdarza, że nasze modlitwy nie docierają do Boga, z powodu naszego „zamkniętego serca”.

Wspomniana wyżej „ścieżka” modlitwy: dziecięctwo, okazanie miłości, pragnienie Boga, zgoda na Jego wolę, jest „trampoliną” naszej modlitwy do „Tronu Niebieskiego”.

„Naszego chleba powszedniego daj nam dzisiaj; – prosimy tylko na ten dzień. Ojciec wie, czego nam potrzeba…

„I przebacz nam nasze winy, tak jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili;

Jeżeli w naszym sercu jest jakieś nieprzebaczenie, jest ktoś, kogo nienawidzimy, albo nosimy w sobie zadrę                        ( nie chodzi o emocje, tylko świadome trwanie w tym, żyjemy krzywdą, nie darujemy komuś tego, co nam zrobił, czyli nosimy to w sobie) w takim przypadku, nasza modlitwa na pewno nie będzie wysłuchana.

„Jeżeli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, Ojciec wasz nie przebaczy wam także waszych przewinień „ (Mt 6, 14-15).

Nieprzebaczenie zamyka serce na przyjęcie łaski. Ojciec nie jest w stanie nam przebaczyć. Jego przebaczenie nie dotrze do nas. Jego łaska nie dociera do serca, które jest zamknięte nieprzebaczeniem.

„Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj” (Mt 5, 23-25).

Jeżeli zdarzy nam się jakieś „potknięcie”, kogoś skrzywdziliśmy, bo nie jesteśmy „święci”, to jak najprędzej starajmy się krzywdę naprawić. Ludzką rzeczą jest upadać, ale diabelską trwać w grzechu. Może trzeba do kogoś zadzwonić, wysłać SMS … Zrzućmy z siebie ten ciężar, który nas przytłacza, a wtedy poczujemy powiew wolności wewnętrznej i otworzymy swoje serce na przyjęcie łaski, którą Bóg chce nas obdarzyć.

Każdy czas jest dobry, żeby się nawrócić, przeprosić, przebaczyć.

Przebaczyć jest trudniej niż przeprosić. Wyrządzona krzywda bardzo boli. Bez Boga trudno tego dokonać.

Najbardziej zamykającą serce rzeczywistością na łaskę jest nieprzebaczenie. Przebaczenie nie polega na tym, że nie będzie emocji, ale na podjęciu decyzji. Bez przebaczenie nie możemy być wolni.

Życzymy bliźnim jak najlepiej. „A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie”(Mt 5, 44-45).

Sprawdzianem, czy komuś przebaczyliśmy, jest nasze błogosławieństwo na modlitwie dla tej osoby. Możemy odczuwać złość, emocje negatywne, ale jeżeli błogosławimy, to jest dobry znak.

Wbrew pozorom, nieprzebaczenie bardziej krzywdzi tego, kto nie przebaczył, niż tego kto skrzywdził.

„Człowiek, który nie lubi i nie umie przebaczać, jest największym wrogiem samego siebie”( bł. kard. Stefan Wyszyński).

„I nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego. –  Boże działaj we mnie, abym nie uległ złu, spraw, aby pokusy nie wygrywały we mnie.

„Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz. 12,21).

Kiedy poznamy już tajniki tej ważnej modlitwy, to możemy odmawiać różaniec, koronkę, czy inne modlitwy…

Jeżeli w naszym sercu zbudujemy właściwą „ścieżkę” modlitwy, to otworzymy się na przyjęcie łaski od Boga. „ Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni”                                     ( J 15,7).

Zbudowana i pielęgnowana relacja z Panem Bogiem odzwierciedla naszą wiarę, jest źródłem nadziei i miłości. Nasze serca otwiera na słuchanie  głosu  wewnętrznego, odczytywanie znaków jakimi Bóg do nas mówi przez spotkanych ludzi, przez Słowo… Odczuwalna bliskość Boga napełnia nas pokojem, radością i szczęściem bez końca.

Powyższy artykuł napisano na podstawie konferencji o. Adama Szustaka OP, pt. „ Jak się modlić, by być wysłuchanym?”.

Anna Rudnicka