Od XVI wieku (1596 roku) do okresu międzywojennego teren, na którym znajduje się obecnie Dom Pomocy Społecznej w Mołyniach, a dokładniej zabytkowy dworek był częścią składową Ordynacji Zamoyskiej założonej przez Kanclerza Wielkiego Koronnego Jana Zamoyskiego.
W dokumentach dotyczących ważnego traktu komunikacyjnego łączącego Piskorowice z Ordynacją (Tarnogród w Kluczu Księżowskim) wspomina się w 1808 roku o leśniczówce. Leśniczówkę wraz z zabudowaniami ukończono w roku 1817.
W 1832 roku przed Wielkanocą Zofia Czartoryska, córka Księcia Adama Czartoryskiego (pana na Puławach, Sieniawie i Jarosławiu) i Izabeli z Flemingów, spotkała się na tym terenie ze swoim mężem Stanisławem Kostką Zamoyskim, przybyłym nielegalnie z zaboru rosyjskiego. Podobno wówczas Piskorowice zostały wydzierżawione do 1837 roku księciu Leonowi Sapiesze.
W latach 1893-1894 wzniesiono dwór.
W czasie działań wojennych w 1915 roku „dobra piskorowickie” poniosły znaczne straty. Murowany dwór – leśniczówka został zdewastowany.
W 1941 roku w leśniczówce zostali zakwaterowani przesiedleńcy z terenów włączonych do III Rzeszy – 12 rodzin z miejscowości Milówka w powiecie żywieckim. Przez okres okupacji w leśniczówce mieszkał gajowy Władysław Dec z rodziną. W roku 1945 „górale z Milówki” powrócili w swoje strony, zaś w październiku do rodziny Władysława Deca dołączyli pogorzelcy ze spalonych przez oddział U.P.A. domostw na Mołyniach. Po odbudowaniu przez mieszkańców Mołyń domów, w leśniczówce nadal mieszkał gajowy Dec, a także emerytowany gajowy Halski.
W roku 1975 budynek wraz z działką przejęło Wojewódzkie Zjednoczenie Budownictwa Komunalnego w Rzeszowie, w latach 1975-1977 przeprowadzono remont i powstał ośrodek wypoczynkowy.
Wojewoda Rzeszowski powołał z dniem 1 listopada 1982 roku Państwowy Dom Pomocy Społecznej w Piskorowicach dla przewlekle chorych ze schorzeniami układu nerwowego .