Historia

HISTORIA PARAFII PISKOROWICE

O Piskorowicach w 1887 roku tak zostało napisane: „Piskorowice to wieś w dawnym powiecie jarosławskim na prawym brzegu Sanu, przy gościńcu z Sieniawy do Leżajska. Składała się z kilku chat, a mianowicie: na brzegu Sanu na południe od Rzuchowa i Wygnanek przylegających do dworu i zabudowań większej posiadłości, a na południowy wschód od nich leżą Stubnie, dalej zaś na wschód pod lasem Mołynia. Na południowy wschód od Piskorowic leżą Chałupki, na południe folwark koszary, dalej zaś ku południowi na prawym brzegu Lubeni albo Przyłubenia leżą Paluchy. Wreszcie blisko Sieniawy między Felbinem i wsią Wylewy leży przysiółek Pigany.” Te osady razem w 1880 roku liczyły 306 domów i 1887 mieszkańców. Ludność wg wyznań dzieliła się:

  • Rzymskokatoliccy – 333
  • Grekokatolicy – 1385
  • Żydzi – 106
  • Protestanci – 3

Do narodowości polskiej zapisano 1128 osób, do ruskiej 698 osób. Według urzędowych spisów wszyscy mieszkańcy używali języka polskiego.

Część ludności rzymskokatolickiej należała początkowo do parafii w Leżajsku, następnie do 1930 roku do parafii w Sieniawie.”

W roczniku diecezjalnym z 1938 roku zanotowano, że w Piskorowicach jest kościół murowany, poświęcony w 1929 roku pw. św. Karola Boromeusza. W 1899 roku po zniesieniu karczmy położonej w środku Piskorowic, hrabia Zamoyski wydzierżawił ten plac i na nim wybudował murowany kościół, zaopatrzył go w potrzebne przyrządy i sprzęty liturgiczne. W kościele odprawiali nabożeństwa księża z Leżajska, a następnie z Sieniawy.

stary kociKościół był murowany, długości 15 metrów, szerokości 4,6 metra, wysokości 5 metrów. W środku znajdował się ołtarz z płaskorzeźbą przedstawiającą św. Karola Boromeusza.

Do parafii utworzonej w 1930 roku należą Piskorowice i Pigany razem 427 wiernych oraz Rzuchów oddalony o 5 km z 58 wiernymi. Razem ilość wiernych parafian wynosiła 485 osób. Na terenie parafii istniała 3 klasowa szkoła.

Do tego kościoła należał cmentarz poświęcony w 1928 roku, a przyłączony do starszego cmentarza greckokatolickiego.

Rocznik z 1966 roku wykazuje, że Piskorowice liczą 850 wiernych oraz Rzuchów 150 wiernych – razem katolików 1000 osób.

Schematyzm greckokatolicki z 1928 roku zawiera informacje, że w Piskorowicach istniała cerkiew murowana pod wezwaniem św. Jana Chrzcielna, zbudowana w 1842 roku, do której należało 1859 parafian. Do czasu II wojny światowej we wsi mieszkali w większości Ukraińcy. Ludność polska w liczbie około 400 osób należała do 1930 do parafii w Sieniawie.

W latach 1900-1966 istniał w Piskorowicach dom Sióstr Służebniczek Starowiejskich NMP, które prowadziły ochronkę, a później pomagały w pracy parafialnej.

Tragiczne były lata drugiej wojny światowej, gdy na mocy porozumienia niemiecko-rosyjskiego San stał się granicą pomiędzy dwoma okupantami. Część mieszkańców zostało wywiezionych na roboty do Niemiec, niektórzy  zastraszeni okupacją hitlerowską sprzyjali rodzącemu się nacjonalizmowi ukraińskiemu. W okolicach powstawały grupy militarne, partyzantka polska i ukraińska. Rodziły się silne antagonizmy na tle narodowościowym i religijnym, które przybrały najbardziej na sile w latach 1944 i 45. Wojna, bieda i głód, nacjonalizm i wykoślawiona sprawiedliwość wyzuły wielu ludzi z sumienia. Codziennie można było spotkać leżące przy drodze, w polach lub nad Sanem ludzkie trupy. Nie można było czuć się bezpiecznym ani w domu ani w polu, ani w kościele. Traumę pogłębił napad na proboszcza. W styczniu 1945 r. wracając z kolędy został ostrzelany na Rzuchowie przez ukraińską bandę. Trafił do szpitala, skąd jeszcze ostrzegał parafian przed grożącymi niebezpieczeństwami.

Najtragiczniej zapisał się dzień 18 na 19 kwietnia i późniejsze 45 roku.  Niektórzy mieszkańcy narodowości ukraińskiej namówieni przez propagandę sowiecką do przesiedlenia na tereny ZSRR i zastraszeni nacjonalizmem polskim zgłaszali się w miejscowej szkole do trwałego opuszczenia Polski. Nad ranem, gdy czekający na wyjazd spali w szkole, zostali otoczeni przez grupę polskich odwetowców. Zginęło ponad sto osób zupełnie niewinnych, w tym matek i dzieci. Owszem miał to być odwet za tragicznie i okrutnie pomordowanych Polaków parę dni wcześniej w nie tak odległej wiosce Wiązownica.

Na tym nie zakończyły się nieszczęścia tamtych lat. W nocy 6 października Ukraińcy podpalili ok. 60 polskich domów w okolicy. Uciekający w popłochu ludzie ratowali jedynie siebie. Podpalono również cerkiew i ochronkę. Aż do dziś stoją zgliszcza cerkwi pozostawione w zabobonnym strachu przed ruszeniem czegokolwiek, co do niej należało. Po tych zajściach zapanowała ogromna bieda i głód, nasilały się kradzieże i rozboje.

Pod jesień 1945 r. wioska z w/w powodów opustoszała. Przed wojną parafia rzymskokatolicka liczyła ok. 500 osób. Pod koniec wojny ksiądz greckokatolicki opuścił plebanię, którą później zasiedliły Siostry Służebniczki (Dzisiaj w tym miejscu znajduje się odremontowany Dom Kultury). Do Piskorowic zaczęli napływać ludzie z różnych stron. Zajmowali opustoszałe, a niespalone domy. Ludność parafii zaczęła się stopniowo powiększać także za przyczyną wpisu do ksiąg kościelnych Ukraińców, którzy okazywali się dobrymi ludźmi. Wpis do ksiąg i przejście na obywatelstwo polskie był potrzebny, aby pozostać w Polsce.
Trzeba było wielu lat, aby te tragiczne wydarzenia przestały być powodem nienawiści, a stały się raczej przestrogą i nauką dla następnych pokoleń, jak również lekcją przebaczenia. W odnowę duchową wpisała się sukcesywna praca duszpasterska, sakramenty, nabożeństwa, nauczanie Kościoła. W to duchowe dzieło wpisał się szczególnie Sobór Watykański Drugi, Millenium Chrztu Polski, Wielka Nowenna Narodu Polskiego oraz Nawiedzenie Matki Bożej w Jasnogórskim Obrazie. Inicjatorami tych wydarzeń w Polsce byli duchowi Ojcowie Narodu: Kard.  Stefan Wyszyński i polski papież Jan Paweł II, a także Biskup przemyski Ignacy Tokarczuk. Nawiedzenie Matki Bożej odbyło się w parafii dwukrotnie, w 1971 i w 2002.

BUDOWA NOWEGO KOŚCIOŁA

phoca_thumb_l_arch1
W 1972 roku
zrodził się pomysł rozbudowy kościoła. Mały kościółek z 1929 roku nie mógł pomieścić wiernych. Ks. Bronisław Wawrzkiewicz (proboszcz od 1969 roku) zaczął wraz z parafianami starania o pozwolenie. Mimo wielu delegacji parafian i ks. Proboszcza, władze wojewódzkie w Rzeszowie nie wydały zezwolenia choć w tym samym czasie rozpoczęto budowę mostu na Sanie. Ostatecznie w sierpniu 1979 roku parafia otrzymała pozwolenie na remont i rozbudowę kościoła. Projekt nowego kościoła opracował mgr inż. arch. Roman Orlewski.

tymczasowa koci 2

Najpierw dobudowano do plebanii tymczasową drewnianą kaplicę, w której odprawiano Msze święte.

Pod budowę nowego kościoła Kamień węgielny poświęcił 4 listopada 1980 roku Ks. Biskup Ordynariusz Ignacy Tokarczuk.budowa kocioa 1

Niestety, w lipcu 1980 roku nastąpiła przerwa w budowie kościoła, kiedy wezbrane wody Sanu podeszły pod wykopy nowego kościoła.

budowa kocioa 4

 

 

 

 

 

 

 

budowa kocioa 2

Po 11 miesiącach budowy, dzięki wieloletnim zbiórkom materiału budowlanego oraz wytrwałej pracy parafian pod przewodnictwem majstra Antoniego Trestki stanął nowy kościół. Uroczystość poświęcenia nowego kościoła pw. Św. Karola Boromeusza odbyła się 14 listopada 1982 roku. Poświęcenia dokonał ks. Biskup Ordynariusz Ignacy Tokarczuk.

28 września 1987 roku rozpoczęto tynkowanie kościoła – praca trwała 17 dni.

Do wewnątrz wstawiono ławki, zawieszono ozdobny żyrandol, zainstalowano pozłacane tabernakulum – znak i miejsce obecności Boga w Kościele.

Oprawę muzyczną w parafii od  lipca 1985 roku objął Kazimierz Ćwikła.

peregrynacja

 

W 1990 roku świętowano 60 lecie Parafii Piskorowice.
W marcu 1992 roku miały miejsce misje parafialne. W tym również roku ufundowano nowe tabernakulum.

PEREGRYNACJA
OBRAZU JASNOGÓRSKIEGO

29 listopada 2002 roku Maryja nawiedza parafię w Jasnogórskim Obrazie.

5 stycznia 2003 roku rozpoczęła się mała peregrynacja Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w parafii.

W 2003 roku parafia Piskorowice  została wyłączona z Dekanatu Sieniawskiego, a włączona została do Dekanatu Leżajsk I.

stara dzwonnica nowe z

 

DZWONNICA

Przed kościołem na przestrzeni wielu lat zawieszono trzy dzwony o imionach: Maryja, Józef, Jan Paweł II, aby przypominały o modlitwie i przywoływały lud wierny do Boga.

W 1949 roku został odlany w odlewni dzwonów Jana Felczyńskiego w Przemyślu duży dzwon, któremu na poświęcenie dano imię Maria. Na dzwonie został umieszczony napis:„Ludu Marii, Narodzie Polski, usłysz mój głos, przerwij pracę, pozdrów Marię, zmów Anioł Pański, wspomnij zmarłych i poległych za wiarę i ojczyznę.”

budowa kocioa 3Ks. Józef Winnicki dał do przelania pęknięty dzwon z cerkwi, który był schowany u jednego gospodarza za czasów okupacji niemieckiej. Przy poświęceniu nadano mu imię Józef. Umieszczony został na nim napis: „Panie usłysz wołanie moje i błogosław parafii Piskorowice.”

2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W 1990 roku na odpust Św. Karola Boromeusza poświęcono trzeci dzwon, który ufundowali rodacy z USA – dzwon poświęcił  w sobotę wieczorem Ks. Biskup Edward Białogłowski. Przy poświęceniu nadano mu imię Jan Paweł II. Umieszczono na nim napis:Pragnę nade wszystko, abyście od Boga nigdy nie odstąpili”.

 

 

 


PEREGRYNACJA KRZYŻA PAPIESKIEGO

PEREGRYNACJA KRZYŻA

W 2011 ROKU rozpoczyna się w naszej Diecezji peregrynacja Krzyża papieskiego. W pamięci pozostał niezatarty obraz z Wielkiego Piątku, jak Ojciec Święty podczas drogi krzyżowej trzyma w swych rękach i całuje ze czcią ów krzyż. Na czas peregrynacji po Diecezji wypożyczył obecny jego właściciel ks. bp Mieczysław Mokrzycki.

Także w parafii Piskorowice oczekiwano na nawiedzenie Krzyża. Tak więc w październiku 2011 r. rozpoczęto intensywne przygotowanie modlitewne do misji świętych, które miały poprzedzać peregrynację Krzyża. Codzienny udział w Eucharystii, październikowy różaniec w kościele oraz w gronie rodzinnym stały się wspaniałym sposobem ożywienia osobistej wiary i pobożności. Misje zaś odbyły się w lutym roku następnego. Prowadzili je księża prałaci Marian Balicki ze Stalowej Woli i Tadeusz Kocur z Łańcuta. Krzyż papieski został przyjęty 18 lutego 2011. Uroczystościom przewodniczył bp pomocniczy Marian Rojek. Misje i peregrynacja Krzyża były wielkim przeżyciem wiary.

 


ZMIANA PROBOSZCZA

W parafii coroczne odbywały się parafialne dożynki dziękczynne za zbiory. Swoją wdzięczność parafianie z Piskorowic, z Rzuchowa, z Paluchów i Mołyń wyrażali przepięknymi wieńcami. Zaś 15 sierpnia 2014 roku w Piskorowicach odbyły się uroczyste dożynki gminne. Najpierw w kościele była Msza św. dziękczynna, później część artystyczna i rozrywkowa na pobliskim stadionie. Podczas dożynek pożegnano też długoletniego proboszcza ks. Kanonika Wincentego Skrobacza. Podziękowano za jego 30 lat pracy duszpasterskiej.

24 sierpnia 2014 r. przybył do parafii nowo mianowany administrator parafii ks. Mariusz Kila r. W niedzielę dnia następnego odbyła się uroczysta suma, na której nowy proboszcz w obecności Dziekana z Leżajska, ks. Prałata Marka Ciska i ks. Kanonika Wincentego Skrobacza oraz wobec zgromadzonych parafian złożył wyznanie wiary. Podczas homilii proboszcz podjął wezwanie Chrystusa odczytane w Ewangelii, aby wziąć „klucze królestwa niebieskiego” i otwierać nimi serca parafian. Został przywitany przez przedstawicieli Parafii państwo Eugenię i Aleksandra Dudków.

Podczas urzędowego przekazania parafii stwierdzono, że przed nowym administratorem parafii stoją zadania nie tylko duszpasterskie, ale i gospodarcze. Do nich należy zaliczyć: remont wieży kościelnej, remont ogrodzenia kościelnego, budowa plebanii. Dlatego po miesiącu pobytu zwołano Radę Parafialną dla omówienia najpilniejszych spraw i uzgodnienia kolejności przedsięwzięć. Jeszcze w kończącym się roku 2014 zainstalowano w prezbiterium ekran do wyświetlania pieśni a także wymieniono duże drzwi główne i małe drzwi od strony zakrystii. W ostatnim dniu roku Parafia przyjęła od p. Czesława Bratka darowiznę gruntu przykościelnego z przeznaczeniem na parking. 3O7A6813
W nowym 2015 r. zakupiono za symboliczną złotówkę grunt, na którym znajduje się część budynku kościelnego, a który od czasów PRL-u należał do Gminy. Obie darowizny zostały zapisane u notariusza oraz w rejestr Ksiąg Wieczystych.

 


ODNOWIENIE ELEWACJI KOŚCIOŁA

Początkiem lipca 2015 r. dokonano gruntownego odnowienia elewacji kościoła począwszy od wieży poprzez uzupełnienie ubytków i zmianę zewnętrznego koloru z szaro-białego na kolor słoneczny. Prace te wykonywała Firma p. Cirita z Leżajska. Również dach kościoła wymaga niezbędnej konserwacji, co zostanie podjęte w najbliższej przyszłości.

 


600 – LECIE PISKOROWIC

 

Rok 2015 był dla Piskorowic rokiem szczególnym 600-lecie istnienia wioski!

Z tej racji mieszkańcy parafianie podjęli szereg inicjatyw mających na celu upamiętnienie tamtych wydarzeń:

  • 11 lipca otwarto wystawę dokumentów, zdjęć i przedmiotów związanych
    z sześćsetleciem;
  • 26 lipca w kościele została odprawiona uroczysta Msza dziękczynna z udziałem
    Bpa Adama Szala,
  • Biskup poświęcił tablicę pamiątkową na murze kościoła, na której umieszczono następujące słowa św. Jana Pawła II:

„Pozostańcie wierni doświadczeniu pokoleń, które żyły na tej ziemi
z Bogiem w sercu i modlitwą na ustach (…)
Zachowajcie jako skarb największy to, co było źródłem siły naszych ojców”.

?;


DUSZPASTERZE PARAFII

W ciągu 85 lat istnienia parafii proboszczami w Piskorowicach byli:

Ks. Jan Poręba – od 1930;

Ks. Józef Winnicki od 1958

Ks. Paweł Lis od 1965;

Ks. Józef Łasica od 1966

Ks. Bronisław Wawrzkiewicz od 1969;

Ks. Wincenty Skrobacz od 1984;

Ks. Mariusz Kilar od 2014.

Przez 12 lat duszpasterzowali w parafii także księża wikariusze:

Ks. Leszek Czerwonka od 2002;

Ks. Andrzej Kopcza od 2005;

Ks. Leszek Gocek od 2009;

Ks. Andrzej Dec od 2012 do 2014 r.

 

Opracował ks. Mariusz Kilar

Informacje

Kancelaria parafialna czynna jest po każdej wieczornej Mszy świętej w dni powszednie w razie pogrzebu lub konieczności wyjazdu do chorego z sakramentami można kontaktować się o każdej porze.

Najnowsze wpisy

Kontakt

Telefon: +48 17 242 91 28 Email: parafia.piskorowice@op.pl , lub: d-pedro@wp.pl. Adres: Parafia Rzymskokatolicka pw. Św. Karola Boromeusza w Piskorowicach, Piskorowice 123, 37-300 Leżajsk