Miał na imię Szymon. Pochodził z Betsaidy, miejscowości nad jeziorem Genezaret. Był rybakiem. Razem ze swoim bratem Andrzejem łowił ryby na jeziorze Galilejskim w Kafarnaum. Był najbardziej zaufanym uczniem Chrystusa, który na pierwszym spotkaniu zmienił mu imię na Piotr, to znaczy „Skała” i Ja na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą” (Mt16, 18).
Piotr nie od razu poszedł za Jezusem. Dopiero po cudownym połowie ryb razem ze swoim bratem Andrzejem zostali przy Chrystusie. Wówczas po całej nocy nic nie złowili, ale na słowa Jezusa:” Wypłyń na głębię i zarzuć sieci na połów” – zarzucili sieci jeszcze raz. Zagarnęli tak wiele ryb, że sieci zaczęły się rwać. Napełnili do pełna dwie łodzie.
Świadkowie tego zdarzenia byli zdumieni. Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł:” Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny”. Jezus rzekł do Szymona:” Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił”. I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim”(Łk5,11).
Kiedy Piotr przystąpił do grona uczniów Pana Jezusa, był już człowiekiem żonatym i mieszkał w Kafarnaum u teściowej, którą Jezus uzdrowił.
Wraz z Janem i Jakubem był świadkiem wskrzeszenia córki Jaira, Przemienienia Pańskiego na Górze Tabor i krwawego potu w Getsemani.
Kiedy Jezus zapytał Apostołów „A wy za kogo Mnie uważacie ?” – usłyszał z ust Piotra wyznanie: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga Żywego”. Za to otrzymał w nagrodę obietnicę prymatu nad Kościołem.
O wyróżnieniu Piotra przez Jezusa świadczy wiele zdarzeń. Został uratowany, kiedy tonął na Jeziorze Genezaret, od Piotra rozpoczął Jezus umycie nóg w wieczerniku, posadził Piotra podczas Ostatniej Wieczerzy tuż przy sobie.
Przed pojmaniem, Piotr najgoręcej ze wszystkich zapewniał Jezusa, że gotów jest z Nim iść nawet na śmierć. Jednak kiedy przyszedł moment próby, załamał się i trzykroć się swego Mistrza zaparł. Jezus Chrystus darował Piotrowi tę słabość, gdy Piotr bardzo za nie żałował: ”Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał” (Mt 26,75).
Przed Wniebowstąpieniem, Jezus przekazał Piotrowi prymat nad Kościołem. Na trzykrotne zapytanie, Piotr trzykrotnie potwierdził swoją miłość do Jezusa. Następnie usłyszał słowa „Paś owce moje!” (..) To wydarzenie upamiętnia kościółek nad Jeziorem Genezaret, w miejscowości Tabga nieopodal Kafarnaum. We wnętrze kościoła wkomponowana jest ogromna skała „MENSA CHRISTI”- „stół Pana”, gdzie Jezus spożywał z uczniami posiłek po cudownym połowie ryb. Tam też ukazał się im po Zmartwychwstaniu.
Dzieje Apostolskie dają nam wiele dowodów na prymat św. Piotra wśród Apostołów. To św. Piotr zaproponował przyjęcie w miejsce Judasza nowego Apostoła, aby wypełnić symboliczną liczbę 12. Wybór padł na Macieja.
Piotr pierwszy przemówił do tłumu w dzień Zesłania Ducha Świętego i pozyskał dla Chrystusa tysiące neofitów. Uzdrowił chromego od urodzenia przy świątyni jerozolimskiej i z tej okazji ponownie przemówił do tłumu i nawrócił wiele tysięcy ludzi.
W myśl zasady, postawionej przez Pana Jezusa: „Uderzą pasterza, a rozproszą się owce stada”, właśnie Żydzi uderzyli najpierw w Piotra, by w ten sposób Kościół Chrystusowy pozbawić głowy. Został pojmany i tylko cud go uratował, gdy Anioł Pański uwolnił go z więzienia.
Po cudownym wybawieniu od niechybnej śmierci, św. Piotr dla bezpieczeństwa przeniósł się do Antiochii. Stamtąd udał się do Azji, potem do Koryntu, aby wreszcie osiąść na stałe w Rzymie. Tam poniósł śmierć męczeńską na krzyżu za panowania cesarza Nerona.
W czasie prac archeologicznych przeprowadzonych w latach 1940 – 1956, znaleziono pod ołtarzem głównym bazyliki św. Piotra w Rzymie na Watykanie grób św. Piotra wraz z jego relikwiami. Najstarsze źródła tradycji wskazały, że miejscem męczeńskiej śmierci św. Piotra były ogrody cesarskie, które rodzina Oktawiana Augusta założyła na brzegu Tybru, naprzeciw właściwego miasta, pod nazwą pole watykańskie.
Cesarz August, Kaligula i Neron założyli tam stadiony sportowe i cyrki. Na stadionach i ogrodach Nerona dokonało się męczeństwo wielu chrześcijan. Tam także poniósł śmierć św. Piotr.
Około 330 roku, cesarz Konstantyn Wielki postawił na miejscu śmierci i grobu św. Piotra bazylikę, która przetrwała ponad 1150 lat. Obecna została wystawiona w latach 1506-1667. Stawiali ją najznakomitsi architekci świata, a przyozdobili najgłośniejsi rzeźbiarze i malarze. Jest to największa na świecie świątynia katolicka. Powierzchnia Bazyliki to 15 160 metrów kwadratowych.
Św. Piotr zostawił w spuściźnie literackiej dwa listy, które należą do ksiąg Pisma Świętego. Dyktował on je swojemu uczniowi Sylwanowi.
Kult św. Piotra sięga samych początków chrześcijaństwa. Zaraz po śmierci oddawano mu cześć jako następcy Pana Jezusa i Jego pierwszemu namiestnikowi na ziemi. Święty posiadał swoje sanktuaria, spośród których największym z nich jest wystawiona na jego grobie bazylika. Przy tej bazylice od 1377 roku mieszkają papieże. Tu mają swoją stałą rezydencję, która jest równocześnie stolicą „Państwa Watykańskiego”.
Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła jest w Kościele katolickim świętem o randze uroczystości liturgicznej. Jest obchodzona dnia 29 czerwca. Imię Piotr należy do najpopularniejszych w świecie katolickim.
Anna Rudnicka