Za pozwoleniem Księdza Kanonika umieszczam na stronie fragmenty Jego kazania z dzisiejszej Niedzieli Bożego Miłosierdzia. Ks. Wincenty rozpoczął od przykładu ze znanej powieści Zofii Kossak Szczuckiej pt. „Przymierze” opowiadającej o wielkim patriarsze Abrahamie.

Autorka przedstawia postać umierającego Teracha, ojca patriarchy Abrahama. Terach w ostatniej chwili swego życia zwraca się do syna słowami śmiertelnego lęku: „Boję się, synu, boję się Boga.” – „Nie bój się, ojcze – uspokaja go Abraham – „Bóg jest sprawiedliwy”. „Kiedy ja właśnie boję się sprawiedliwości. Nie zrobiłem nic dobrego.” „O, gdyby to Bóg Najwyższy mógł przebaczyć! Ale cóż, sprawiedliwość nie zna miłosierdzia” – tak myślał Abraham.

Ks. Skrobacz następnie przypomniał nauczanie Św. Jana Pawła II zawarte w encyklice „Dives in misericordia” i wypowiedzi Pana Jezusa zapisane w „Dzienniczku” św. Faustyny:

„Chodzi o to, aby każdy z nas bogaty w grzechy i słabości zbliżał się często do Odkupiciela, który jest bogaty w miłosierdzie”. 

„Największa nędza duszy nie zapala Mnie gniewem, ale się wzrusza serce Moje dla niej miłosierdziem wielkim.” – mówił Pan Jezus do siostry Faustyny. On zjawiał się jej w XX w., w czasie, gdy ludzie zapomnieli o miłosierdziu Bożym i o zasadach chrześcijańskiego życia, kiedy światu wydawało się, że wystarczy tylko sprawiedliwość. Najgroźniejsze są te czasy i sytuacje, kiedy ludzie nie wołają o miłosierdzie boskie.

Kaznodzieja odniósł się także do współczesności:

I w naszej parafii jakże wielu jest takich, którzy zapominają, nie potrzebują, skorzystać z sakramentu Bożego miłosierdzia.

Pan Jezus mówił do siostry Faustyny: „Nie zazna ludzkość spokoju, dopóki nie zwróci się do źródła miłosierdzia Mojego.”

Kaznodzieja zwrócił uwagę na ufność w Boże Miłosierdzie i na uczynki miłosierdzia. Przypomniał o modlitwie Koronki oraz o Godzinie Miłosierdzia, czyli godzinie 15.00. 

Święto Bożego Miłosierdzia doskonale wpisuje się w czytaną już od wieków w tym dniu Ewangelię o zjawieniu się Zmartwychwstałego Jezusa Niewiernemu Tomaszowi. Niedowiarek Tomasz jest bardzo podobny do współczesnych ludzi pragnących wszystko zbadać, zmierzyć, sprawdzić, przekonać się. Nie dają miejsca wierze w Boga.

Dalej Ks. Wincenty mówił:

Zmarły przed kilkunastu laty ks. poeta Jan Twardowski napisał o św. Tomaszu: „Obmawiamy św. Tomasza – nazywamy go niedowiarkiem, niewiernym Toaszem. Ile w nim tęsknoty za wiarą. Nie mógł uwierzyć, a jednak przyszedł do wieczernika, czekał (…) To przecież właśnie on pozostawił nam to krótkie wyznanie wiary, akt strzelisty: „Pan mój i Bóg mój”.

Potrzeba, aby współczesny człowiek, czasem niedowiarek i sceptyk, grzesznik doświadczony zewnętrznymi nieszczęściami, potrafił zwrócić się do Bożego miłosierdzia.

Teraz jest taki czas, abyśmy zwracali się do miłosierdzia Boga.
Módlmy się o miłosierdzie Boże „dla nas i całego świata”!