CHRZEST POLSKI. Konkurs szkolny

Wtedy się Polska zaczęła. W środę odbył się w naszej szkole Konkurs w formule „JEDEN Z DZIESIĘCIU”. Wprawdzie startowało 8 osób, ale jakich…! Do trzeciego i ostatniego etapu przeszli: Karolina Kowalczyk z 1 Gimnazjum i Tomasz Kulpa z 6 klasy. Zwyciężył Tomek z niemałym dopingiem publiczności. Oboje otrzymali nagrody w postaci gier planszowych. Gratulujemy!

1chrzest

 

Zapewne mamy jeszcze w pamięci przebieg podniosłej liturgii Wielkiej Soboty. Wiele godzin, mnogość zdarzeń i gestów; długie i czasem niezrozumiałe nabożeństwo; zarazem piękne i wymowne symbole i teksty; chwytające za serce i ucho śpiewy. To wszystko nagromadzone w jeden wieczór. Matka wszystkich liturgii. Wieczór chrzcielny. W pierwotnej tradycji Kościoła to właśnie wtedy przyjmowano do wspólnoty nowych członków – udzielano im chrztu.

Może rozpamiętywaliśmy w tę sobotę marca nasz własny chrzest, może dziękowaliśmy Bogu, słysząc podniosłe słowa: „Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą…”

Doskonale te słowa możemy odnieść do naszej Ojczyzny, która przed ponad tysiącem lat usłyszała „Polsko, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.”

Parę dni temu jako naród obchodziliśmy w sposób niezwykle uroczysty 1050 rocznicę Chrztu Polski. W miejscach, miastach, gdzie się Polska zaczęła, odbyły się obchody z udziałem najwyższych władz państwowych, wojska, hierarchii kościelnej, zaproszonych gości z kraju i zagranicy. Odbyły się koncerty i sympozja, wygłoszono ważne przemówienia, odprawiono kilka Mszy jubileuszowych. Mieliśmy okazję w tym uczestniczyć jeśli nie osobiście, to przede wszystkim za pomocą transmisji radiowo telewizyjnych czy relacji internetowych.

Rzeczywiście warto uświadomić sobie, że wtedy Polska się zaczęła. Że nie było Polski przed Chrztem. Były jedynie liczne plemiona słowiańskie na terenach od Bugu do Odry, od Tatr po Bałtyk. I oczywiście wiele dalej. Słabe organizmy plemienne, napadane, niszczone i grabione przez ościennych możnowładców, narażone na ekspansję obcych państw. Nie było jeszcze Polski. Nie było organizmu państwowego, który chroniłby swoich obywateli: owszem, plemiona złożone z rodzin, ojców, matek i dzieci. Taka jest rola państwa. Jakim dobrodziejstwem okazała się wiara chrześcijańska, która mówi: „Czcij ojca i matkę, nie kradnij, nie zabijaj. Miłuj bliźniego, jak siebie samego”. A są to przecież zręby państwa prawa. Jakim szczęściem się okazał Chrzest Polski postanowiony czy tyko z powodów politycznych, czy jednak również ze względu na wiarę polskiego Księcia Polan!

Bogu należy dziękować za łaskę wiary i za dar Kościoła. Wszak wymownie brzmią słowa św. Jana Pawła II przywołane przez Prezydenta: „Kościół przyniósł Polsce Chrystusa.”

Z inicjatywy naszej młodzieży parafialnej, organizowany jest Konkurs na temat CHRZTU POLSKI. Wiedza do tego Konkursu zawarta jest na tablicy – gazetce szkolnej na terenie naszej szkoły oraz tutaj na stronie internetowej parafii. Termin, regulamin, plan Konkursu zostanie podany w niedługim czasie.

Ks. Mariusz


MATERIAŁY DO KONKURSU

Chrzest Polski

2chrzestnastąpił w 966 roku. Najpierw ochrzcił się władca Mieszko I,
a następnie rozpoczął się proces chrystianizacji całej Polski. Przyjmuje się, że ten proces trwał do początku XIII wieku, a według niektórych źródeł nawet do XVII w. Na przełomie wieku X-XI rozpoczęto budowę kościelnej organizacji. Chrzest pierwszego z naszych władców nastąpił w Ostrowie Lednickim, Gnieźnie lub Poznaniu, ponieważ na terenach tych miast znaleziono baptysteria z II połowy X wieku
(czyli budynki przeznaczone do obrzędu chrztu), co najprawdopodobniej świadczy o zaistniałej sytuacji.

Przyczyny chrztu Polski to:

  • uniknięcie podporządkowania przez dominujące wówczas w Europie Państwo Cesarskie,
  • sojusz z Czechami,
  • chęć wzmocnienia autorytetu władcy,
  • polepszenie funkcjonowania państwa,
  • wzmocnienie więzi między ludźmi,

  3chrzest            Znaczenie chrztu:

  • przyjęcie jednolitej wiary, odejście od bałwochwalstwa, guseł i wierzeń ludowych,
  • umocnienie Polski poprzez organizację kościelną, której podstawową jednostką jest parafia,
  • utożsamianie się z Europą, w której dominowało chrześcijaństwo,
  • autorytet władcy jako pomazańca bożego,
  • polityka z sąsiednimi państwami, na przykład z Czechami,
  • wzmocnienie pozycji Polski na tle innych krajów europejskich,
  • stworzenie państwa ponadplemiennego,
  • umocnienie wewnętrznej struktury organizacyjnej w państwie,
  • zjednoczenie ludzi poprzez wiarę w jednego Boga,
  • przyjęcie chrztu to ogromnej wagi akt kulturowy i polityczny,

Skutki chrztu Polski:

  • utworzono biskupstwa, np. w roku 968 powstało biskupstwo w Poznaniu,
  • w roku 1000 powstało arcybiskupstwo w Gnieźnie (zostało ono powołane na cześć władcy Państwa Cesarskiego – Ottona III, który odwiedził w tymże roku Polskę),
  • arcybiskupstwo w Gnieźnie sprawowało władzę nad trzema biskupstwami, znajdującymi się we Wrocławiu i Kołobrzegu oraz Krakowie,
  • nastąpił rozwój organizacji kościelnych, powstawały coraz to nowe biskupstwa, np. w XII wieku Bolesław Krzywousty powołał biskupstwo w Lubuszu, w roku 1440 założono biskupstwo w Wolinie),
  • zjednoczenie państwa Polan.

Jak widać, przyczyny, znaczenie i skutki przyjęcia przez Polskę chrztu łączą się ze sobą nieodwracalnie. Mieszko I musiał przyjąć chrzest, by jego kraj nie stał się łupem dla innych państw, które były już schrystianizowane i tworzyły chrześcijańską wspólnotę. Poza tym, wiara w jednego Boga jednoczyła ludzi, zaś pogaństwo hamowało rozwój państwa ponadplemiennego. W owym czasie Cesarstwo Niemieckie, podobnie, jak Państwo Kościelne chciało podporządkować sobie inne państwa, więc Mieszko I, by tego uniknąć zdecydował się na wejście do europejskiej wspólnoty chrześcijańskiej. Chrzest, a wraz z nim proces chrystianizacji podnosił również autorytet Mieszka I, gdyż wraz z przyjęciem wiary stał się on Bożym Pomazańcem. Natomiast pogaństwo uniemożliwiało sprowadzenie do kraju duchowieństwa, tak bardzo potrzebnego do struktury i organizacji Kościoła.

Zakony na ziemiach polskich

Wprowadzanie chrześcijaństwa nie było łatwe ani szybkie. Historycy mówią, że trwało do około XII wieku. Wielkie w tym zasługi mieli zakonnicy i misjonarze pochodzący z zagranicy. Najpierw byli to misjonarze z Czech, jak się przypuszcza, przybywający razem z Dobrawą. Wszak sam Wojciech i jego brat Gaudenty pochodzili z Czech. Pierwszy biskup polski – Jordan był Włochem lub Niemcem, podobnie jego następca Unger – prawdopodobnie Niemiec. Później także przybyli mnisi z Węgier znający polską mowę. Jest wiele świadectw o mnichach z Italii. (Takimi byli pustelnicy, Benedykt i Jan, którzy dotarli na zaproszenie Bolesława Chrobrego i zamieszkali w Międzyrzecu w Wielkopolsce. Rychło do nich dołączyli się trzej Polacy Izaak, Mateusz i Krystyn tworząc klasztor. Niestety zostali zamordowani podczas napadu rabunkowego. Dzisiaj Kościół czci ich jako Pięciu Braci Męczenników.)

Misjonarze byli zakonnikami. Pierwsze zakony w Polsce to: benedyktyni, cystersi, dominikanie, franciszkanie i paulini.

  • Benedyktyni zasłynęli z pracowitości. Do historii przeszło powiedzenie: „benedyktyńska praca” – mozolna i cierpliwa.
  • Cystersi mieli duże osiągnięcia w rolnictwie czy to w osuszaniu bagien i karczowaniu lasów czy w hodowli zwierząt. Rolnictwa uczyli także okoliczną ludność.
  • W XIII wieku pojawili się dominikanie – kaznodziejski zakon uczonych. Zakładali szkoły klasztorne, parafialne.
  • Nieco później franciszkanie jako żebracy zasłynęli z idei ubóstwa. W klasztorach więc można było otrzymać posiłek i znaleźć schronienie. Zakony jako pierwsze organizowały szpitale.
  • Paulini znani są w Polsce przede wszystkim jako gospodarze duchowej stolicy Polski – sanktuarium Matki Bożej na Jasnej Górze. Przybyli tam w 1382 roku.

W Polsce najstarsze klasztory znajdują się:

  • w Tyńcu, Mogilnie i na Świętym Krzyżu – benedyktyni;
  • w Jędrzejowie, Wąchocku, Trzebnicy – cystersi;
  • w Krakowie, Sandomierzu, Gdańsku – dominikanie;
  • w Zawichoście i Kaliszu – franciszkanie.

Źródła historyczne na temat Chrztu Mieszka I

Choć historyczne podania na temat chrztu Mieszka, księcia Polan, są nader skąpe, to jednak niezbicie świadczą o prawdziwości tego wydarzenia. Podajemy więc w kolejności chronologicznej źródła historyczne:

  • „Kronika” z XI w., autor Thietmar, biskup Merserburga, informuje o chrzcie i małżeństwie Mieszka z czeską Dobrawą;
  • „Rocznik dawny” z XII w. – zawiera najstarszą informację o dacie chrztu;
  • „Kronika Galla Anonima” z XII w., autor nieznany z imienia mnich benedyktyński pochodzący z Galii (Francja) barwnie opowiada o wielu okolicznościach chrztu;
  • „Rocznik kapituły krakowskiej” i „Rocznik wielkopolski”  z XIII w. powtarzają informację z Rocznika dawnego;
  • „Kronika polska” z XIII w., autor bł. Wincenty Kadłubek powtarza tradycyjną opowieść o księciu Mieszku, o Dąbrówce i chrzcie;
  • „Rocznik poznański starszy” z XII w., „Rocznik świętokrzyski”: z XIV w. i „Rocznik małopolski” z XV w. podają sprzeczne daty chrztu Mieszka;
  • „Roczniki Długosza” z XV w., autor Jan Długosz, ksiądz i sekretarz królewski przedstawił historię Polski, a w niej opowiedział ponownie o chrzcie Mieszka i rozwoju chrześcijaństwa.

teksty źródłowe

4chrzest

Thietmar w Kronice 

(biskup merserburski z Niemiec)
w początkach XI w.
opisuje Chrzest Polski:

Przedstawię resztę czynów znakomitego księcia Polan, Mieszka o którym pisałem szeroko w poprzednich księgach. W czeskiej krainie pojął on za żonę szlachetną siostrę Bolesława Starszego, która okazała się w rzeczywistości taką, jak brzmiało jej imię. Nazywała się bowiem po słowiańsku Dobrawa, co w języku niemieckim wykłada się: dobra. Owa wierna wyznawczyni Chrystusa, widząc swego małżonka pogrążonego w wielorakich błędach pogańskich, zastanawiała się usilnie nad tym, w jaki sposób mogłaby go pozyskać dla swej wiary. (…)

Pracowała więc nad nawróceniem swego małżonka i wysłuchał jej miłościwy Stwórca. Jego nieskończona łaska sprawiła, iż ten który tak srodze prześladował, pokajał się i (…) chrztem świętym zmył plamę grzechu pierworodnego. I natychmiast w ślad za głową i swoim umiłowanym władcą poszły ułomne dotąd członki spośród ludu i w szatę godową przyodziane, w poczet synów Chrystusowych zostały zaliczone.

 

Kronika Galla Anonima

(mnich benedyktyński, dziejopisarz pochodzący z Galii, nieznany z imienia)
w XII w. tak pisze o chrzcie Mieszka:

Mieszko objąwszy księstwo zaczął dawać dowody zdolności umysłu i sił cielesnych i coraz częściej napastować ludy (sąsiednie) dookoła. Dotychczas jednak w takich pogrążony był błędach pogaństwa, że wedle swego zwyczaju siedmiu żon zażywał. W końcu zażądał w małżeństwo jednej bardzo dobrej chrześcijanki z Czech, imieniem Dobrawa. Lecz ona odmówiła poślubienia go, jeśli nie zarzuci owego zdrożnego obyczaju i nie przyrzeknie zostać chrześcijaninem. Gdy zaś on (na to) przystał, że porzuci ów zwyczaj pogański i przyjmie sakramenta wiary chrześcijańskiej, pani owa przybyła do Polski z wielkim orszakiem (dostojników) świeckich i duchownych (…)

Pierwszy więc książę polski Mieszko dostąpił łaski chrztu za sprawą wiernej żony; a dla sławy jego i chwały w zupełności wystarczy [jeśli powiemy], że za jego czasów i przez niego Światłość niebiańska nawiedziła królestwo polskie. Z tej to bowiem błogosławionej niewiasty spłodził sławnego Bolesława, który po jego śmierci po męsku rządził królestwem i za łaską Bożą w taką wzrósł cnotę i potęgę, iż ozłocił – że tak powiem – całą Polskę swą zacnością.

 

Rocznik dawny

za najstarszy zapis daty chrztu Polski uważa informację,
która prawdopodobnie pochodzi z XII w.

„DCCCCLXVI Dubrovka venit ad Miskonem;
DCCCCLXVII Mysco dux baptizatur
.”

„w roku 966 Dobrawa przybyła do Mieszka,
a ten w roku 967 przyjął chrzest”

 

Kronika Wincentego Kadłubka

Nauczyciel szkoły katedralnej na Wawelu,
biskup krakowski, mnich cysterski, kronikarz polski,

błogosławiony Kościoła,
na początku XIII wieku  w swojej Kronice polskiej napisał:

Związał się [Mieszko] małżeństwem z pewną księżniczką imieniem Dobrawka. Dzięki szczęśliwemu związkowi z nią topnieją lody niewiary i dzikie wino naszych pogan przemienia się w szlachetną winorośl. Albowiem ona, szczerze przywiązana do wiary katolickiej, nie pierwej miała ochotę pójść za mąż, zanimby całe królestwo polskie wraz z samym królem nie otrzymało znamienia wiary chrześcijańskiej. Nauczyła się bowiem, że różność wyznania jest jedną z przeszkód w małżeństwie. Pierwszy więc król polski Mieszko otrzymał łaskę chrztu.

Roczniki – Jana Długosza

(ks., kanonik Kapituły krakowskiej, dziejopisarz, kronikarz)
w drugiej połowie XV przedstawił w sposób najobszerniejszy
i najbardziej sugestywny przebieg wydarzeń.

Długosz ustalił datę chrztu Polski na rok 965. W tym samym roku miała przybyć – jego zdaniem – z Czech do Polski Dobrawa. Warunkiem małżeństwa było nawrócenie Mieszka (którego Długosz zwał Mieczysławem, gdyż twierdził, że takie imię przyjął książę na chrzcie). W ten sposób Mieszko stał się chrześcijaninem i rozpoczął wprowadzanie nowej wiary w Polsce.

Rok Pański 965. Za namową mężów katolickich i pobożnych Mieczysław rozkazał usunąć siedem nałożnic, (…) wysłał swatów do księcia Czech, Bolesława, (…) aby prosili dla niego o jego córkę Dąbrówkę na jedyną i prawowitą żonę. Książę Bolesław odpowiedział, że nie odrzuciłby tak znakomitego i niepospolitego zięcia, gdyby ów porzucił pogańskie obyczaje i przyjął zasady świętej wiary katolickiej, inaczej bowiem nigdy, w żaden sposób nie wyda swej córki za księcia pogańskiego, czciciela bogów; tak samo odpowiedziała księżniczka Dąbrówka dostojnikom i posłom Mieczysława (…)

Dziewicę Dąbrówkę odprowadziło wraz ze swatami księcia Mieczysława wielu możnych i rycerzy czeskich wielkim kosztem i z wielką okazałością; (…) wyszli naprzeciw niej książę Mieszko ze swoimi baronami i dostojnikami polskimi, (…) Po niewielu dniach książę Mieczysław, pouczony dostatecznie o artykułach prawowitej wiary i jej obrządku przez mężów pobożnych i wiodących pustelnicze życie w jego kraju, których specjalnie przyzywał, wyrzekł się ciemności dawnego błędu, przyjął wraz z najznakomitszym rycerzami i baronami, i najprzedniejszymi przedstawicielami miast Polski zasady najzbawienniejszej, prawowitej religii katolickiej, uświęcił początki swojego nawrócenia z ciemności zabobonu na światło wiary w wodzie chrztu, przyjął w Gnieźnie chrzest święty i złożywszy w falach odnowienia dawne grzechy,

Książę Mieczysław, przyjąwszy sakrament chrztu, tego samego dnia dostąpił innego sakramentu według obrządku katolickiego – poślubił dziewicę Dąbrówkę i najszczęśliwiej przez kilka dni obchodził z nią zaślubiny w Gnieźnie, zaprosiwszy sąsiednich książąt.


 

Miejsca i przedmioty związane z Chrztem

5chrzestOstrów Lednicki

jest wyspą położoną na jeziorze Lednica, na której znajdował się jeden z najważniejszych grodów państwa pierwszych Piastów.
Do dziś zachowały się m.im. relikty pozostałości drewniano- ziemnych wałów obronnych, umocnień brzegowych oraz pozostałości jednych z dłuższych w średniowieczu mostów umożliwiających komunikację z traktem lądowym do Poznania i Gniezna.

 

Atrakcją tego miejsca są pozostałości rezydencji pałacowej zbudowanej w 2 poł. X wieku przez Mieszka I, w której podejmowany był zapewne cesarz Otton III przez Bolesława Chrobrego w czasie pielgrzymki do grobu św. Wojciecha
w Gnieźnie w 1000 roku.
Od wschodu do pałacu przylega kaplica na planie krzyża greckiego z czterema filarami i pozostałościami basenów chrzcielnych.
To najprawdopodobniej  tu

14 kwietnia 966 roku w Wielką Sobotę

odbył się chrzest Mieszka I
oraz ulokowano tutaj siedzibę pierwszego polskiego biskupa- Jordana.

Stauroteka Lednicka

6chrzestrelikwiarz odkryty w tkacie badań archeologicznych w roku 1962 w kompleksie pałacowym na Ostrowie Lednickim. Natrafiono na niego w pozostałościach kościoła. Skrzynka (wielkości pudełka od zapałek) wykonana jest z blachy brązowej, pokryta warstwą złota. Ozdabiają ją 4 rozetki oraz wygrawerowany w języku greckim hierogram Chrystusa (litery XC na prawym ramieniu krzyża).

Stauroteka z greckiego: stauros – krzyż lub pal; theke – pojemnik.

We wnętrzu relikwiarza, natrafiono na mikroskopijne pozostałości tkaniny, w którą prawdopodobnie owinięte były drzazgi z krzyża Chrystusa.

Stauroteki przeznaczone były do przechowywania najświętszych z
chrześcijańskich relikwii — Drzewa Świętego Krzyża Chrystusowego. Mistrzowski styl relikwiarza nawiązuje do najlepszych przedmiotów złotniczych z kręgu pracowni Cesarstwa Bizantyjskiego. Prawdopodobnie stauroteka stanowiła dar cesarza Ottona III jaki otrzymał Bolesław Chrobry.

 

7chrzestDrzwi gnieźnieńskie

arcydzieło sztuki romańskiej, wykonane z brązu, pochodzą z XII wieku, przedstawiają historię świętego Wojciecha.
Geneza powstania
 
Drzwi gnieźnieńskie przedstawiają dzieje świętego Wojciecha, biskupa praskiego z rodu Sławnikowiców, który po masakrze dokonanej na jego rodzinie opuścił Czechy i znalazł schronienie na dworze Bolesława Chrobrego. Tam podjął się misji szerzenia chrześcijaństwa wśród pogańskich Prusów. Jego wyprawa zakończyła się męczeńską śmiercią. Bolesław Chrobry wykupił zwłoki biskupa i pochował je w Gnieźnie, tworząc tam sanktuarium męczennika. Wkrótce miejsce pochówku Wojciecha zaczęło słynąć licznymi cudami, w roku 999 został on kanonizowany i stał się pierwszym patronem Polski.

W roku 1000 do jego grobu pielgrzymował sam cesarz niemiecki Otton III. Wizyta ta zaowocowała m.in. utworzeniem arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. Kult świętego Wojciecha nasilił się w XII wieku i wówczas to ufundowano drzwi gnieźnieńskie .

Kompozycja
Dwa skrzydła drzwi gnieźnieńskich są jak komiks.Drzwi Gnieźnieński
Jest to opowieść o życiu św. Wojciech

 

Lewe skrzydło poświęcone jest okresowi życia świętego
przed przybyciem do Polski

– scena jego narodzin,
– młodość,
– kapłaństwo,

– biskupstwo praskie

Prawe skrzydło to opowieść o misji nawrócenia pogan
– chrzest nawróconych pogan

– kazanie Wojciecha do Prusów

– ostatnia msza św. Wojciecha

– śmierć męczeńska Wojciecha 23 kwietnia 997 roku
(scena przebicia oszczepem i obcięcia głowy)

– wystawienie na marach ciała Wojciecha

– wykupienie ciała Wojciecha

– procesja z ciałem

– złożenie ciała Wojciecha w grobie w Archikatedrze gnieźnieńskiej


JASNA GÓRABOGURODZICA


Ogromną rolę w szerzeniu się chrześcijaństwa na ziemiach polskich należy przypisać pobożności maryjnej, którą

kształtowali niewątpliwie misjonarze i rodzimi zakonnicy od samego początku istnienia polskiej państwowości. O tym świadczą liczne najstarsze świątynie poświęcone Najświętszej Maryi Pannie oraz najstarszy polski utwór poetycki, arcydzieło literatury polskiej, religijnej i maryjnej – „Bogurodzica”.

Podobną rolę , lecz na polu społeczno – międzynarodowym i pielgrzymkowym pełnił Obraz jasnogórski NMP przywieziony zapewne jako wiano ślubne św. Królowej Jadwigi do wsi Częstochowa w roku 1382.

Świętemu Wojciechowi przypisuje się autorstwo najstarszej polskiej pieśni. Nie jest to prawdą.
Utwór bowiem powstał w średniowieczu, najprawdopodobniej na przełomie
XIII i XIV wieku.
Utrwalona polska pieśń religijna i najstarszy zachowany polski utwór poetycki.
„Bogurodzica” pełniła – według współczesnych pojęć – rolę hymnu państwowego.
Była hymnem rycerstwa polskiego w bitwie pod Grunwaldem.
Dziś jest śpiewana jako pieśń religijna i patriotyczna.

 

 

Bogurodzica, Dziewica,Madonna

Bogiem sławiena Maryja!

U Twego syna, Gospodzina,

Matko zwolena Maryja,

Zyszczy nam, spuści nam.

Kiryie eleison.


Twego dziela Krzciciela, Bożycze,

Usłysz głosy,

Napełń myśli człowiecze.

Słysz modlitwę, jąż nosimy,

A dać raczy, jegoż prosimy,

A na świecie zbożny pobyt,

Po żywocie rajski przebyt.

Kiryie eleison.

 


Kalendarium Kościoła w średniowiecznej PolsceCHRZEST POLSKI

Zaprowadzenie chrześcijaństwa – Jan Matejko, olej na płótnie

14 kwietnia 966 – Chrzest Mieszka I

968 – ustanowienie pierwszego biskupstwa w Poznaniu

997 – męczeńska śmierć biskupa Wojciecha w Prusach

999 – pogrzeb i kanonizacja biskupa Wojciecha

1000 – Zjazd Gnieźnieński: pielgrzymka cesarza Ottona III do grobu św. Wojciecha,  ustanowienie biskupstw w Gnieźnie, Kołobrzegu, Krakowie i Wrocławiu

11 listopada 1003 – śmierć Pięciu Braci Męczenników w Międzyrzeczu

1006 – założenie klasztoru benedyktyńskiego na Świętym Krzyżu

18 kwietnia 1025 – koronacja Bolesława Chrobrego na pierwszego króla Polski

1038 – reakcja pogańska na chrześcijaństwo w Polsce, najazd czeskiego księcia i grabież relikwii św.             Wojciecha

1065 – powstanie opactwa benedyktyńskiego w Mogilnie

11 kwietnia 1079 – męczeńska śmierć biskupa Stanisława ze Szczepanowa

1253 – kanonizacja biskupa Stanisława

1267 – kanonizacja księżnej Jadwigi Śląskiej

1364 – utworzenie Akademii Krakowskiej

1370 – śmierć Kazimierza Wielkiego, ostatniego króla z dynastii Piastów

1375 – utworzenie biskupstw w Chełmie i Przemyślu

1382 – fundacja klasztoru Paulinów na Jasnej Górze  i ofiarowanie Obrazu Jasnogórskiego

1384 – przybycie i koronacja księżnej Jadwigi na Króla Polski

1386 – chrzest Władysława Jagiełły, koronacja królewska

1387 – Chrzest Litwy

…………….


 

Informacje

Kancelaria parafialna czynna jest po każdej wieczornej Mszy świętej w dni powszednie w razie pogrzebu lub konieczności wyjazdu do chorego z sakramentami można kontaktować się o każdej porze.

Najnowsze wpisy

Kontakt

Telefon: +48 17 242 91 28 Email: parafia.piskorowice@op.pl , lub: d-pedro@wp.pl. Adres: Parafia Rzymskokatolicka pw. Św. Karola Boromeusza w Piskorowicach, Piskorowice 123, 37-300 Leżajsk