Drodzy Parafianie!

Chciałem się podzielić dobrą wiadomością. Przed paru dniami przywiozłem z konserwacji drewnianą figurę Chrystusa Zmartwychwstałego. Naszą, parafialną własność. Z pewnością dorośli pamiętają ją z procesji na Wielkanoc. Perełka. Cenna rzecz. Nie informowałem o tym wcześniej, bo jeszcze nie wiedziałem, jaki będzie ostateczny efekt. Myślę, że godzien podziwu.

Urzekło mnie piękno rzeźby.

Oczyszczono ją z brudu i kurzu. Użyto płynów chemicznych przeciwko robactwu. Odsłonięto kilka warstw starej farby. Dodano drewniane wstawki w miejsca pęknięć. Przede wszystkim w miejsce „amputowanych” spróchniałych rąk wstawiono nowo wyrzeźbione. Całość wyczyszczona. Światło dzienne ujrzała pierwotna warstwa. Szczególnie p
iękna jest twarz Chrystusa, co można zobaczyć na fotografiach. Lub wyrzeźbione misternie loki włosów. Albo zagięcia, udrapowania szat. W głowie figury można zobaczyć wyraźną wstawkę. Konserwatorzy wydłubali wcześniej kawał szpachli czy kitu. Pewnie dawne uzupełnienie jakiegoś ubytku. Ponadto dorobili brakującą część drzewca, na którym zawiśnie czerwona chorągiew zwycięstwa. A u dołu całkiem nowa podstawa.

Całość przepiękna! Myślałem, że w takiej postaci może pozostać. Bez nowej farby. Odradzali mi panowie z Leżajska. Konsultowałem się z byłym Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków.

Znajomy z Krosna ostrzegał mnie przed gadulstwem wspomnianego pana. Ale to chyba nie wada lecz domena znawców sztuki. Rzeczywiście, gdy po przedstawieniu zdjęć rozmawiałem z nim o proponowanych kolorach, w sam raz przytrafiła się petentka do Kancelarii Parafialnej. Ja starałem się swoją mową ciała dawać do zrozumienia, że właśnie kończę rozmowę, a ona czekała cierpliwie zaledwie 5, 10, 20 minut, pół godziny? Nie pamiętam. Dość, że po zakończeniu telefonu stwierdziła, iż musi już jechać. Potrzebowałem jednak fachowej wiedzy na temat daty powstania rzeźby oraz aktualnego użycia kolorów.

Wspomniałem już, że pan konserwator zbił mnie z tropu jakoby
rzeźba była aż tak stara. Więc być może ma najwyżej 150 lat. Dla Piskorowic wystarczy. Sugerował, aby użyto kolorów, jakie widoczne były w najstarszych warstwach.
Zatem płaszcz barwy czerwieni zbliżającej się do oranżu, podbitka płaszcza koloru błękitnego wpadającego w kolor morski.

Przesłałem mu zdjęcia już w nowych pomalowanych szatach. Pierwsze przemalowania nie bardzo się mu spodobały.
Że zbyt jaskrawe, kolory krzyczące, ostre przejścia z włosów w barwę twarzy. Jednakże zapewniali konserwatorzy z Leżajska, że to tylko pierwsza warstwa i prace jeszcze nie skończone. A pewnie także fotografie czy to w świetle pracowni, czy w ostrym słońcu nie najlepiej oddawały rzeczywistość. Konserwatorzy starali się wykonać prace jak najlepiej. Tak sądzę, bo byli dla mnie niezwykle życzliwi od samego początku. Mam nadzieję, że nie po to aby mnie zaczarować i oszukać. To raczej cecha artystów.

Cdn.